Ongeveer 30 jaar geleden ging ik samen met mijn vriendin en haar ouders (nu nog steeds mijn lieftallige vrouw en schoonouders) op vakantie in het zuiden van Frankrijk. Zelf was ik nog nooit verder geraakt dan het kleine, fijne Middelkerke aan onze Belgische kust.
Tijdens die vakantie in het zuiden kreeg ik de schok van mijn leven toen ik samen met mijn vrouw en schoonouders op een strand belanden in Landes, een streek in het zuiden aan de Atlantische oceaan met uitgestrekte naaldbossen en immense zandstranden. We zaten op het strand en ik zag links en rechts van mij mensen in hun “blote kont” rondlopen. Mijn vrouw zag mijn verbazing, schoot in de lach en zwierde haar topje uit. Daar zat zij met haar prachtige blote borsten tussen al dat volk. Borsten die tot dan toe aan mij voorbehouden waren. Je moet weten dat ik uit een christelijk gezin kom waar steevast de sleutel op de badkamerdeur stak. Elkaar bloot zien kon absoluut niet. Bloot op tv was zelfs een no go!
Mijn vrouw sleurde me mee de duinen in voor een wandeling, om even te bekomen zeg maar. Tijdens die wandeling in de duinen overtuigde ze mij om ook eens van die volledige vrijheid te proeven. Ik liet me overhalen en trok mijn zwembroek uit. Sindsdien heb ik ze nooit meer aangedaan.
Het gevoel dat ik kreeg door die zwembroek aan de kant te gooien was onbeschrijfelijk. Vroeger bezocht ik enkel “textielstranden” met vrienden of mijn ouders. Het was voor mij steevast een marteling wanneer de kleren uit moesten en je daar enkel in een zwembroek of short kon vertoeven. Ik ben altijd aan de zware kant geweest en heb daar ook altijd, zeker in mijn jeugd, complexen over gehad. Ik voelde me steeds bekeken en iedere opmerking betrok ik op mezelf. Het daarop volgende jaar gingen mijn vrouw en ik alleen op vakantie. Al van bij de voorbereiding van deze vakantie zei ik tegen haar dat ik opnieuw zo’n naaktstrand wou bezoeken. Laat me stellen dat het een bevrijdende vakantie was. Toen we terug thuis waren ging ik opzoek. Opzoek naar mogelijkheden om ook doorheen het jaar van deze vrijheid te kunnen genieten. Genieten van het gevoel jezelf te kunnen zijn zonder bekeken en beoordeelt te worden. Al heel snel vond ik mijn antwoord: “Naturisme“. Heidi en ik gingen samen opzoek. We vonden en deelden. We leerden nieuwe mensen kennen en hielden er goede vrienden aan over.
Vrijheid = Blijheid
Het was iets dat me tot dan onbekend was maar al snel bleek dat er een hele wereld was om te ontdekken. Blijkbaar is naturisme vrij goed georganiseerd. Lokale verenigingen met een eigen terrein waar je in alle vrijheid kunt verblijven. Nationale organisaties die het naturisme promoten. Een overkoepelende internationale organisatie. Daarnaast heb je tal van commerciële mogelijkheden zoals naturistencampings, naturistische hotels, … . Er zijn zelfs streken en eilanden waar je enkel naturistisch, dus naakt, mag verblijven.
Een voorbeeld hiervan: Île du Levant.
Naakt zijn geeft meteen ook een aantal voordelen: op het strand krijg je geen zand in je zwembroek of bikini. Je moet niet zitten sukkelen met handdoeken om bepaalde lichaamsdelen af te dekken tijdens het omkleden op het strand. Het spaart je geld uit op badkledij. Zit je met vrienden thuis in de tuin tijdens een hittegolf, dan heb je geen last van plakkerige kledij aan je lijf. Op een camping moet je je tent niet dichthouden tot je omgekleed bent. Wakker worden, tent open en genieten van de ochtendkilte en eerste zonnestralen op je volledige lijf. De douches zijn meestal gemeenschappelijk en open in de buitenlucht. Niets is zo zalig dan uit je tent komen, naar de douches wandelen, fris douchen, langs de winkel passeren en vers brood mee te nemen, een praatje maken met de andere gasten en terugwandelen zonder je ook maar iets van iemand te moeten aantrekken.
Want dat is een belangrijk punt van het naturisme. Iedereen is gelijk en heeft respect voor elkaar. En dat merk je potverdikke goed! Een arbeider, bediende, advocaat of arts. Eens je jouw kleren aflegt is iedereen gelijk. Je kan niets verbergen en geen schijn hoog houden. Mensen hebben naar ons gevoel ook meer respect voor elkaar en hun omgeving. Als je ‘s avonds over een dijk wandelt aan de kust, wanneer de strandgangers vertrokken zijn, dan zie je een vuilnisbelt die achterblijft en kunnen de gemeentelijke diensten aan de slag gaan om grote kuis te houden en alles in gereedheid te brengen voor de volgende dag. Dat zie je dus niet op een naturistenstrand. Dat ligt er ‘s avonds even proper bij als ‘s ochtends. Respect voor je omgeving is een belangrijk gegeven en maakt de basis van de huidige definitie van naturisme:
Naturisme is een sociale beweging die wordt gekenmerkt door een gemeenschappelijke naaktheid, met als doel het bevorderen van zelfrespect, respect voor de medemens, het versterken van onderlinge banden en eerbied voor de natuur en het milieu.
Wat met kinderen?
Wij hebben 3 kinderen. In hun kindertijd is “naakt zijn” nooit een probleem geweest. In huis, in de tuin, op het naturistenstrand, op de camping … , overal waar het kon waren zij vaak de eerste om hun kleren uit te trekken.
Tot die vervelende puberteit de kop kwam opsteken.
Bij de éne kwam de weerstand al wat sneller als bij de andere. De laatste keer dat we een naturistencamping bezochten hield de oudste dochter haar pareo aan maar ging ze wel bloot in het zwembad. De 2de dochter weigerde halsstarrig ook maar enige vorm van bloot te tonen terwijl de jongste zoon nog enigszins zijn ding deed. Toen hadden Heidi en ik het door: dit zou de laatste keer zijn dat we samen met de kinderen een naturistencamping zullen bezoeken. Alhoewel, de oudste dochter nam het goede voornemen om binnen enkele jaren vakantiewerk te komen doen op de camping. Dat voornemen heeft ze nog enkele jaren volgehouden maar nu toch laten varen.
Wanneer we nadien een strand bezochten wisten we de plekjes zo uit te kiezen dat wij en de kinderen elk ons ding konden doen waar we ons goed mee voelden. Dat is het leuke aan Frankrijk, je hebt er op veel plaatsen een vorm van “Clothing optional” stranden. We zullen nooit drukke stranden bezoeken. Meestal vinden we stranden waarvoor je een eindje moet wandelen en vrij rustig zijn. Heidi is van het principe: de eerste die komt bepaald. Vaak zien we dat zij als eerste naakt gaat liggen en er vrij snel andere mensen volgen. Door onze levenswijze is er 30 jaar geen noodzaak geweest aan badkledij.
Tot dit jaar. De oudste dochter heeft een vriend. En die gaat dit jaar mee op vakantie. We hebben een leuk huisje gevonden in Toscane, met zwembad, en niet ver van het strand.
Heidi wil niet het risico lopen om nergens het water in te kunnen aangezien die jongen erbij is en hij wellicht niet meteen wilt geconfronteerd worden. Alhoewel, tijdens een zalig ochtendduikje zal hij ons toch wel eens ‘betrappen’ 🙂
Vandaar, na 30 jaar begint de zoektocht naar een leuke bikini.
One Response
Ik heb het nooit gedaan dat naaktlopen en zie het me niet meer doen. Wel interessante blogpost.