Vorig weekend hebben we het eindelijk kunnen doen! We keken er reeds lang naar uit en uiteindelijk was het één grote twijfel. Gaan we het doen of niet. Uiteindelijk hakten we de knoop door. We gaan de allereerste keer in 20 jaar zonder kinderen een weekendje weg en wel met een heel bepaald doel. Het is niet dat we de kinderen niet meewilden. Integendeel. De kinderen hadden zoiets van: “Mama, papa, dit is echt wel voor jullie!”. Papa bleek hier toch wat (lees: heel veel) scheidingsangst te hebben. Het éne moment gingen we het doen. Het andere weer niet. Tot we uiteindelijk de knoop hebben doorgehakt. ’t Is te zeggen, de papa met zijn twijfels.
3 november 2023 vertrekken we naar Lac du Der in Frankrijk om aldaar de massaal aanwezige Kraanvogels te gaan spotten tijdens hun najaarstrek. 5 november 2023 komen we weer thuis na een tussenstop gemaakt te hebben in Verdun. Je weet wel, “The Battle of Verdun” tijdens de eerste wereldoorlog?!
Aangezien we toch maar onder ons tweetjes de trip zouden aanvatten koppelden we dit aan een andere droom die we reeds jaren koesterden. Er eens met een mobilhome op uit trekken. Wij deden het al jaren met een grote tent met keukenblok en al. Kamperen is wat we deden, en graag deden! Door de grote van de tent en 5 personen bleven we dan ook steeds op dezelfde camping. De laatste jaren huurden we steevast een leuk huisje via AirBNB. Maar, wat ons steeds dwars zat: het niet kunnen rondtrekken. En dan keken we steeds met enige vorm van jaloezie naar die mensen die met een Mobilhome/Motorhome/Camper rondtrekken.
Dit leek ons dé kans te zijn om het eens te proberen. We hadden zoiets van: We gaan dit proberen. Het kon 2 kanten op. Ofwel zouden we het nooit meer doen, ofwel zouden we nooit niks anders meer willen.
Zo gezegd, zo gedaan. Even een telefoontje naar een neef van mij die zelf een mobilhome heeft (en een stalling, maar dit terzijde), informeren of de mobilhome het bewuste weekend nog vrij is (ja hoor!) en reserveren.
We komen die vrijdagochtend aan bij hem. We krijgen de nodige uitleg over de mobilhome (voor de kenners: een Benimar Mileo 242 van 2016 met 45.000km op een Fiat onderstel) en vertrekken even langs thuis om onze spullen in te laden. Per geluk woont hij slechts 1 kilometer bij ons vandaag. Terwijl ik die eerste kilometer rij denk ik bij mezelf: “Waar ben ik aan begonnen”.
Thuisgekomen roepen we dolenthousiast de kinderen. We moesten hun wakker maken zodat ze een kijkje zouden kunnen nemen. We laden onze spullen in, nemen afscheid, en lopen nog vijf keer weer in en uit omdat we nog wat dingen vergaten.
En daar vertrokken we, richting Lac du Der. Vanuit onze woonplaats is de kortste route over St.Truiden richting Hannuit en zo naar Namen om daar pas de autosnelweg op te gaan. Terwijl ik die route reed heb ik wel 20 keer gedacht: “Waar zijn we aan begonnen”.
De rest van het verhaal, binnenkort in deel 2 😉
